Team van ongeneeslijk zieke Marjolijn beklimt Mont Ventoux voor kankeronderzoek

ZUTPHEN – Twaalf sportievelingen uit onder meer Zutphen en Warnsveld beklimmen begin september op verschillende manieren de Mont Ventoux om geld in te zamelen voor kankeronderzoek. Het team ‘We Be-Lung Together’ staat onder aanvoering van de ongeneeslijk zieke Marjolijn Donkers. Zij hoopt de iconische berg uit de Tour de France wandelend te bedwingen.

Door Rudi Hofman

Vanaf het plein aan de Avenue de la Promenade in het plaatsje Sault is het 26 kilometer klimmen naar de top van de Mont Ventoux met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,9 procent. “Ik heb er zin in. Ik houd ervan mezelf uit te dagen en om dingen te doen die betekenisvol zijn, zoals bijdragen aan wetenschappelijk onderzoek naar kanker.”

Aan het woord is Marjolijn Donkers. De 53-jarige Zutphense heeft sinds vorig jaar zomer aan den lijve ondervonden hoe belangrijk het is om wetenschappelijk zoektocht naar nieuwe middelen tegen kanker financieel te blijven steunen. Dankzij haar medicatie voelt Marjolijn zich momenteel redelijk goed, ondanks dat zij ongeneeslijk ziek is. “We zijn een sportief gezin met een gezonde leefstijl”, zegt Marjolijn. Dat zij als begin vijftiger en niet-roker zou worden getroffen longkanker, kwam voor haar en haar naasten dan ook als een donderslag bij heldere hemel.

Benauwd
In april 2024 rende Marjolijn nog tien kilometer tijdens de IJsselloop in Deventer. “Ik moest het toen wel uit mijn tenen halen en was benauwd.” Aangezien ze astmatisch is, weet zij deze klacht daaraan. In plaats van beter, ging het in de weken en maanden hierna alleen maar bergafwaarts. 

Na een regulier longonderzoek kreeg Marjolijn in juli een prednisonkuur voorgeschreven. “Maar ditmaal knapte ik hier niet van op. Ik kreeg heel weinig lucht. Mijn zinnen werden steeds korter en als ik de trap op moest, dan deden mijn benen het niet meer.”

Uiteindelijk volgde een opname in het Gelre Ziekenhuis in Zutphen. “Dat was op een donderdag. De volgende dag, op onze eerste gezamenlijke vakantiedag, kreeg ik de diagnose. De longarts zei: ‘Ik heb geen goed nieuws, je hebt longkanker.’ Mijn man Carlo en ik waren door stomheid geslagen en zeiden tegen elkaar: ‘Dit klopt niet, wij zijn toch fit?’ Ik heb toen wel gezegd dat als ik dit, het leven met kanker, te doen heb, dan ga ik er wel voor zorgen dat ik daar heel goed in word.”

Zeldzame vorm
In het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis in Amsterdam hoorde Marjolijn dat ze ALK-positief heeft, een zeldzame vorm van niet-kleincellige longkanker….

Media