De Mooiste Gezichten van Zutphen
In Zutphen begon fotograaf Frank Mossink ruim drie jaar geleden met het portretteren van opvallende stadsgenoten. Zijn fascinatie voor portretten deelde hij op social media, waar het snel aansloeg bij een breed publiek. Eind 2023 vierde Mossink zijn 100e portret, en vanaf 2024 is de serie te bewonderen in Contact Zutphen-Warnsveld.
Door Frank Mossink
In de serie De Mooiste Gezichten van Zutphen mag ik deze week het verhaal vertellen van een rasechte Zutphenees wiens leven – zowel op werkvlak als privé – nog altijd diep geworteld is in deze stad. Op bijzondere wijze zijn die twee nauw met elkaar verweven.
Voor de foto spreken we af aan de IJssel, op een plek niet ver van waar hij altijd heeft gewoond en waar hij vroeger vaak ging chillen met zijn broers en vrienden. Later, als we elkaar bij hem thuis spreken, begint hij te vertellen: “Ik ben geboren in de Zuidwijken en woonde de eerste drie jaar aan de Moesmate. Na de scheiding van mijn ouders verhuisde mijn vader naar de Waarden en mijn moeder naar de Stokebrand. De scheiding verliep allesbehalve harmonieus, en dat heeft diepe indruk op me gemaakt – al werd ik me daar pas op latere leeftijd van bewust. Ik pendelde tussen beide huizen, maar woonde het grootste deel van de tijd bij mijn moeder. Het was tegelijk ook een fijne periode. Ik was veel buiten en speelde vaak in de buurt, vooral bij de ‘wiebelwap’, een grote speelplek waar je ook kon crossen met je BMX. Veel van de mensen die ik nu nog spreek, heb ik daar leren kennen.’
Na twee jaar kreeg zijn vader een nieuwe partner, die al een gezin had met negen kinderen van uiteenlopende leeftijden. “Ik was de jongste en vond het in het begin spannend en overweldigend. Maar uiteindelijk heb ik daar ook hele mooie herinneringen aan. Zo chillden we vaak op zolder. Eerst speelden we Duck Hunt op de computer, en later legden we matrassen op de grond om er met zijn allen te slapen. Ik ben opgegroeid in gezinnen waar altijd ruimte was voor anderen en waar de deur voor iedereen openstond.”
Als hij daarop terugkijkt, realiseert hij zich dat zijn liefde voor het vak dáár is ontstaan. Zoals hij het zelf zegt: “Daar heb ik de kern van gemeenschapszin ervaren” – iets wat als een rode draad door zijn leven loopt, zowel in de familie als in…