Al lezend naar het thuisland van honderd films

ZUTPHEN – Het tweede boek van Zutphenaar Hans Heesen in 2025 is een feit. Geen korte roman dit keer, maar een handzame verzameling samenvattingen van films, honderd in totaal. Het laat zich lezen als een uiterst gevarieerde reeks spannende, ontroerende, komische, tragische (enz.) zeer korte verhalen.

Door Sander Grootendorst

Reis om de wereld in 100 films heet het kleine boekwerk dat op 6 september wordt gepresenteerd in theater Luxor, waarvan Heesen directeur is. Hier was in april ook de presentatie van Erfgenaam. Van geheel ander kaliber, al kun je in zijn algemeenheid stellen dat beide een ode aan de verbeelding zijn. De roman laat zich lezen als een korte film. 

Vermoedelijk kennen de meeste lezers de meeste van de besproken films niet. Het doel van de wereldreis brengt dat met zich mee: wie zou een film uit Kirgizië kunnen noemen, of uit Guatemala? Heesen houdt zich zijn hele werkzame leven al bezig met films en zag er dus navenant heel veel. Waar elke zichzelf respecterende stad in Nederland over minstens één bioscoop beschikt, tellen niet-westerse landen er soms maar een handvol. “Daar worden dan twee of drie films per jaar gemaakt. Waarvan wij nog nooit hebben gehoord, terwijl het in de landen zelf klassiekers zijn. Dan ga je toch anders naar zo’n film kijken. Je bent geneigd die films af te zetten tegen Nederland, waar filmproducties met subsidie en andere maatregelen worden gestimuleerd. Maar of dat de films ook beter maakt? Met weinig budget kun je meer vanuit vrijheid werken. Subsidie betekent al gauw het inleveren van vrijheid.”

Ongeveer de helft van de besprekingen schreef Heesen eerder als ‘movietrotter’. “Daar zaten twaalf Japanse films bij, maar niet één uit Nieuw-Zeeland, of Roemenië… Toen ik op het idee was gekomen voor dit boekje ben ik gericht op zoek gegaan naar films uit landen die niet vertegenwoordigd waren. Ik viel van de ene verbazing in de andere.” De meeste landen staan er met één film in, sommige met twee of drie. “Er zitten bekende films tussen, zoals Picnic At Hanging Rock uit Australië – betoverend mooi –, maar de nadruk ligt op de nieuwe ontdekkingen.” Landen als Tsjechië en, wellicht verrassend, Iran, blijken een rijke filmcultuur te bezitten. “Irak dan bijvoorbeeld weer helemaal niet.”

‘Mijn eenzaamheid, mijn vakmanschap en mijn verdriet’
Het lezen van al die stukjes maakt nieuwsgierig naar de films, waarvan je er dankzij internet heel wat kunt zien in je…

Media